menu
zoeken

Prospections

Beeld Tekst
21/04/2022
No Linear Fucking Time


Weird Times

Tiffany Sia, Yuri Pattison

< /div>

 

Weird Times (2021), is a 30-page chapbook by Tiffany Sia and Yuri Pattison on time-telling and hegemony. Featuring writing by Sia and images selected by Pattison, it is a brief history on the development of time-keeping technologies. The clock is disassembled as a political tool, a metronome of coercion and an accelerant of war power. Out of these mechanisms, resistant counter-tempos emerge.

Also presented as part of Prospections “No Linear Fucking Times” focus is Sia and Pattison’s eleven-minute video work SEA – SHIPPING – SUN (2021), which deals with related themes of time-keeping, maritime trade, and capitalist measures and rhythms.

Weird Times was originally commissioned by The Douglas Hyde Gallery, Dublin and produced by Tiffany Sia and Yuri Pattison in response to Pattison’s solo exhibition the engine (2020–2021), The Douglas Hyde Gallery, Dublin.

Related content

21/04/2022
No Linear Fucking Time

The Clearing: Music, Dysfluency, Blackness, and Time

JJJJJerome Ellis

Deze essay, oorspronkelijk gepubliceerd in het Journal of Interdisciplinary Voice Studies, is een onderdeel van muzikant en schrijver JJJJJerme Ellis’s veelzijdige project The Clearing. Ellis beschrijft het bos en zijn open plekken als “plekken van weerstandige ‘black oralities’” en verkent hoe stotteren, Blackness en muziek kunnen figureren binnen de praktijken van het weigeren van hegemonisch tijdsbeheer, spraak en ontmoeting.

Beeld Essay
21/04/2022
No Linear Fucking Time

Together in Time

Elizabeth Freeman, Amelia Groom

Tijdsgebonden drag, erohistoriografia, chronomornativiteit, geilheid onder het kapitalisme, ritme, dansen en 'crip time'. Dit zijn een paar van de onderwerpen die worden genoemd in het interview met Elizabeth Freeman, queer theoreticus en auteur van de boeken Time Binds: Queer Temporalities, Queer Histories (2010) en Beside You In Time: Sense Methods & Queer Sociabilities in the American 19th Century (2017), en Amelia Groom, co-editor van de 'No Linear Fucking Time' focus op Prospections. Freeman en Groom bespreken ook recente videoinstallaties van het kunstenaarsduo Pauline Boudry en Renate Lorenz, waaronder ook (No) Time (2020), wat onderdeel uitmaakt van de No Linear Fucking Time tentoonstelling bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht.

Beeld Interview Nieuwe bijdrage
21/04/2022
No Linear Fucking Time

Secret Proof

Nina Valerie Kolowratnik

Wanneer inheemse gemeenschappen worden gevraagd om bewijs te tonen van hun traditionele connectie met hun voorouderlijke landen, respecteert wat Westerse legale instanties accepteren als documentatie niet volledig hoe stammencultuur en traditionele manieren van kennisoverdracht werken. Het onderzoeksproject en boek The Language of Secret Proof (2019), geschreven door Nina Valeria Kolowratnik, reageert op de ervaring met de productie van bewijsmateriaal van bewoners in Jemez Pueblo, New Mexico. Dit boek bevecht de omstandigheden waaronder de rechten van inheemse volken om traditioneel land te beschermen en terug te winnen worden behandeld in het wettelijk kader van de Verenigde Staten.

Nieuwe bijdrage Tekst
21/04/2022
No Linear Fucking Time

SEA – SHIPPING – SUN

Tiffany Sia, Yuri Pattison

SEA – SHIPPING – SUN (2021) is een korte film en meditatie over maritieme handelsroutes, geregisseerd door Tiffany Sia en Yuri Pattison. De film werd opgenomen over de span van twee jaar, maar is geedit om het eruit te laten zien alsof het één dag is, van zonsopgang tot zonsondergang. De film speelt de soundtrack van scheepsberichten uit het archief van BBC Radio 4 uitzendingen. SEA – SHIPPING – SUN werd gemaakt met de intentie om de kijker slaperig of relaxed te laten voelen, en verzamelt een visie van verstrengeling. Wij worden achtergelaten met de overblijfselen van geschiedenis: een zachte, wiegende waltz over de zee.

Video
21/04/2022
No Linear Fucking Time

What a way to make a living

Amelia Groom

In deze essay reageert Amelia Groom op Tehching Hsieh's werk Time Clock Piece (One Year Performance 1980–1981) (1980-1981), een van de stukken die te zien is als onderdeel van de tentoonstelling No Linear Fucking Time bij BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht. Door een lezing van het gelijktijdige anti-werk lied 9 to 5 (1980) van Dolly Parton reflecteert Groom op de historische verschuivingen in de manieren waarop werknemers werden en nog steeds worden uitgebuit door technieken van tijdsdiscipline.

Essay Nieuwe bijdrage
21/04/2022
No Linear Fucking Time

Rhythm Travel

Amiri Baraka

In dit korte afro-futuristische verhaal, geschreven door Amiri Baraka in 1995, ontdekt een ongenaamde uitvinder een manier om terug te reizen door de tijd – door muziek. “I duwde de Anyscape in de Rhythm Spectroscopic Transformation. En toen stemde ik het af zodat Anywhereness kan worden gecombineerd met de Reappearance als muziek!” legt de uitvinder uit. “Nu voeg ik Rhythm Travel toe! Je kunt verdwijnen en verschijnen waar en wanneer die muziek speelde.”

Archief Beeld Tekst
21/04/2022
No Linear Fucking Time

Practical Futurism and the Local Otherwise

Black Quantum Futurism, Rachael Rakes, Jeanne van Heeswijk

Reclamations of time, geared toward community and temporally “local” orientations, animate this interview with artists and activists Black Quantum Futurism (Rasheedah Phillips and Camae Ayewa), who draw from Afrofuturism, quantum physics, and “Afrodiasporic traditions of space and time that are not locked into a calendar’s date or a clock’s time." As discussed in the interview (which first appeared in Toward the Not Yet: Art as Public Practice, published by BAK and MIT Press, 2021), BQF’s recent and forthcoming projects directly challenge imperial and colonial standardizations of time.

Archief Interview Tekst
03/12/2021

No Linear Fucking Time

Deze focus van Prospections onderzoekt een groot aantal temporele vormen, door verschillende schalen en ritmes onder de loep te nemen. Als een belangrijk onderdeel van de tentoonstelling en het discursieve project No Linear Fucking Time (2021–2022), is de motivatie voor deze focus eveneens gegrond in het besef dat de tijdsconstructen die nu dominant zijn – tijd als een geabstraheerde, lineaire stroom, autonoom en onbesproken – een wereldbeeld promoten dat uiteindelijk wereldverwoestend is.

Editorial
03/12/2021
No Linear Fucking Time

Pig Eater

Sam Keogh

Als hij door de ‘Nothing To Declare’ uitgang van het vliegveld London Stansted loopt, ziet Sam Keogh drie grensbewakers: een varken, een eenhoorn en een bezorgde cartoonklok. Pig Eater is het script voor een monoloog dat voor het eerst opgevoerd werd als onderdeel van Keogh’s tentoonstelling Sated Soldier, Sated Peasant, Sated Scribe, in Goldsmiths Centre for Contemporary Art, Londen in 2021. Het verweeft fantasieën over overvloed en de afschaffing van werk; over feesten en rusten; over sabotage, anachronisme en het ‘opfokken’ van lineaire tijd.

Beeld Nieuwe bijdrage Script Tekst