Reading Anarchism: Richard John Jones reads bædan & Yoonis Osman Nuur reads Emma Goldman
In februari 2016 organiseert BAK drie Reading Anarchism evenementen, als onderdeel van de tentoonstelling Unstated (or, Living Without Approval). De gelijknamige installatie bij BAK omvat uniform afgedrukte en gebonden edities van alle titels die momenteel zijn ondergebracht in de online anarchistische bibliotheek theanarchistlibrary.org. Gedurende de tentoonstelling kunnen bezoekers door deze bibliotheek bladeren en eigen exemplaren drukken en binden van de boeken die ze willen lezen.
Nicoline van Harskamp heeft in totaal zes gasten uitgenodigd om een boek of artikel uit de bibliotheek te selecteren om aan een publiek te presenteren en met de aanwezigen te bespreken. Alle gastsprekers hebben affiniteit met de anarchistische traditie, maar de titels die ze hebben uitgekozen vertegenwoordigen de meest uiteenlopende tijdperken, locaties en interpretaties.
Richard John Jones leest bædan (2012)
Richard John Jones is een kunstenaar die werkt met textiel en druktechnieken, performance, film en live-uitzending. In veel van zijn werk benadrukt hij een gezamenlijk en gemeenschappelijk productieproces en put hij uit onderzoek naar expressies van sub- en queer-culturen en minor histories. Tussen 2010 en 2012 was hij mede-directeur van de door kunstenaars geleide ruimte Auto Italia South East in Londen. Jones verbindt, zoals uit deze lezing blijkt, het geloof dat hij enerzijds heeft in de overgang van privaat naar gemeenschappelijk eigendom, een sterke gemeenschap en positiviteit, met anderzijds een uitgesproken wantrouwen ten opzichte van op erkenning gebaseerde politiek en een nogal nihilistische verbintenis aan queer negativiteit.
Bædan is de naam van een anoniem geschreven en samengesteld tijdschrift dat sinds 2012 in drie edities verschenen is, onder de titels Journal of Queer Nihilism, A Queer Journal of Heresy en Journal of Queer Time Travel. Bædan is een bloemlezing van queer negativiteit waarin wordt gepleit voor niets minder dan de algehele vernietiging van de beschaving. Het biedt naast een overzicht van het theoretische werk van auteurs als Lee Edelman, Guy Hocquenghem, Silvia Federici, Jacques Camette, Judith Butler en Jack Halberstam ook een radicale kritiek op hun denken. De lezers van Bædan worden aangeduid als Bædlings, waarmee deze Oud-Engelse denigrerende term voor feminiene mannen, hermafrodieten en pederasten als een soort geuzennaam wordt teruggewonnen. Dit zelfde woord uit het Oud-Engels was de voorloper van ‘bad’, dat vanaf ongeveer vierhonderd jaar geleden in het dagelijkse gebruik de plaats van het woord ‘evil’ innam in het moderne Engels.
Yoonis Osman Nuur leest Emma Goldman’s What I Believe (1908)
Yoonis Osman Nuur maakt deel uit van de vluchtelingenraad van de stichting Here to Support en is lid van de in Amsterdam gevestigde politieke beweging voor vluchtelingen We Are Here, waarin een groep van meer dan 200 mensen zich in 2012 voor het eerst verenigde en organiseerde. In de hoedanigheid van mensenrechtenactivist strijdt Yoonis Osman Nuur voor de zichtbaarheid van zogenaamde “niet-uitzetbare” vluchtelingen in zowel de samenleving als het rechtssysteem van Nederland. Met dat oogmerk is hij in landelijke dagbladen en televisieprogramma’s verschenen, heeft hij in het Nederlandse parlement gesproken en samengewerkt met kunstenaars en studenten.
Emma Goldman was een Russisch-Amerikaanse anarchist uit de eerste helft van de twintigste eeuw, die beroemd is om haar werk over vrouwenrechten, antimilitarisme, atheïsme en vrijheid van meningsuiting. Ze was de oprichter van het blad Mother Earth en toerde door de VS, Rusland en Europa met toespraken waar duizenden toeschouwers op afkwamen. Ze werd vanwege haar politieke werk meermalen gevangengenomen en bovendien uit verschillende landen verbannen. In Living my Life beschrijft ze de veelvuldige strijd, in de rechtszaal, de media en in het openbare leven, die haar bewogen leven kenmerkte.
