Het collectief freethought kwam in 2012 bij elkaar, te midden van toenemende crises in de onderwijssector, vanuit de noodzaak om nieuwe kennis in en uit de academische wereld te laten stromen, ongehinderd door strenge protocollen op het gebied van evaluatie, examens en klassikale resultaten. Het woord ‘free’ in de naam freethought wijst op deze noodzaak om kennis los te koppelen van disciplines, institutionele settings en voorspelbare resultaten, en om tot nieuwe vormen van circulatie te komen. freethought pleit zo tegen het onderscheid tussen academische en artistieke praktijken, en stelt dat deze praktijken elkaar juist, aan de hand van uiteenlopende materialen en conceptuele vragen, kunnen versterken en uitdagen. Met dit doel voor ogen, wijdt freethought zich aan openbare studie en openbaar onderzoek. Voor hen betekent dit het verkennen van thematieken door middel van talrijke punten en collectieve vormen van onderzoek, waaronder het vaststellen wat een onderwerp überhaupt is, en wat voor soort materiaal het zou kunnen verhelderen. Gezien het feit dat kennis een politieke kracht is, kan collectieve kennis die geworteld is in de ervaring, een breder concept van ‘kennis’ in het leven roepen en reflecteren op de belangen die met ‘kennis’ verweven zijn.
In eerste instantie maakte freethought onderdeel uit van Truth is Concrete, steirischer herbst, Graz, 2012; een project waarin de termen ‘Educatiecrisis’, ‘Arbeidscrisis,’ en ‘Creatieve Staking’ werden verkend. In samenwerking met BAK, Utrecht en Haus der Kulturen der Welt, Berlijn, cureerden zij een onderdeel van het afsluitende evenement van Former West, Berlijn, 2013, over infrastructuur. Ook co-cureerden zij in 2016 de Bergen Assembly in Bergen, met een focus op het feit dat infrastructuur geen neutraal mechanisme van goederen, diensten en elektronische supportsystemen is; maar een dominante staat-van-zijn die niet alleen het dagelijks leven omgeeft, maar ook mensen indoctrineert in hun manier van denken en handelen, en zo ‘infrastructurele wezens’ produceert.
