Fellowship

“Haar Verbeelding”

Hoe kan ze de structuren van het verleden laten bezetten door toekomstvisies?

Altijd al was ze gefascineerd door de wijze waarop haar leefomgeving haar begrip van de wereld vormgaf, hoe de relatie tot anderen haar gedrag bepaalde, hoe reclame percepties van klasse, sekse en gender beïnvloedde, hoe voedselcultuur nieuwe sociale rituelen van gezamenlijk eten introduceerde en hoe de televisie toekomstvisies kon projecteren. De afgelopen dagen had ze geprobeerd een film te vinden die haar ooit eens door een vriend was aangeraden. Het beeld van een zwarte vrouw die haar stem laat klinken op de radio, de protagonist van het verhaal, was vastgelegd op een filmposter. Terughoudend om een zelf-reflectieve modus aan te nemen, wilde ze vragen oproepen die haar eigen politieke strijd konden doen ontwaken, en dat was er een van positionering om zo vraagstukken aan te kaarten over ras, klasse, gender en de rol van onderwijs in het in stand houden van stereotypen. In plaats van de realiteit onder de loep te nemen, vroeg ze zich af hoe sciencefiction haar zou kunnen helpen om nog niet voorgestelde, collectieve visies te creëren, herinneringen aan gebeurtenissen die nog niet hebben plaatsgevonden, een nieuwe, nog ongesproken taal. Pas onlangs had ze haar stem gevonden. Die was zacht, kalm, bedachtzaam en reflecterend. Zelden trok die de simpelste dingen in twijfel, dingen die geaccepteerd waren omdat “het nu eenmaal zo is.” Maar dit was het moment dat ze alles in twijfel wilde trekken.

Sepake Angiama voert romanlezingen, film screenings en luistersessies uit om te ontdekken hoe sciencefiction het perfecte middel kan zijn voor de verbeelding die nodig is om non-fascistische manieren van leven te bespreken.