menu
zoeken

Fellowship

Fellow 2017/2018

Quinsy Gario

Quinsy Gario is een beeldend- en performancekunstenaar uit Caribisch Nederland. Zijn bekendste werk, Zwarte Piet Is Racisme, bekritiseerde de algemene kennis rondom de racistische figuur en praktijk van Zwarte Piet, en bracht later ook de regeringssteun onder de aandacht waarmee deze figuur in Nederland in stand wordt gehouden. Gario heeft een academische achtergrond in genderstudies en postkoloniale studies, en is onlangs afgestudeerd aan het masterprogramma Artistic Research aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij is bestuurslid bij De Appel, Keti Koti Tafel en The One Minutes, lid van het Pan-Afrikaanse kunstenaarscollectief State of L3 en maakte meerdere malen onderdeel uit van de tweejaarlijkse Black Europe Body Politics conferentiereeks. Gario leeft en werkt in Amsterdam.

Quinsy Gario

Quinsy Gario is een beeldend- en performancekunstenaar uit Caribisch Nederland. Zijn bekendste werk, Zwarte Piet Is Racisme, bekritiseerde de algemene kennis rondom de racistische figuur en praktijk van Zwarte Piet, en bracht later ook de regeringssteun onder de aandacht waarmee deze figuur in Nederland in stand wordt gehouden. Gario heeft een academische achtergrond in genderstudies en postkoloniale studies, en is onlangs afgestudeerd aan het masterprogramma Artistic Research aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij is bestuurslid bij De Appel, Keti Koti Tafel en The One Minutes, lid van het Pan-Afrikaanse kunstenaarscollectief State of L3 en maakte meerdere malen onderdeel uit van de tweejaarlijkse Black Europe Body Politics conferentiereeks. Gario leeft en werkt in Amsterdam.

Fellowship onderzoekstraject

De focus van Quinsy Gario’s onderzoek ligt op dat wat overblijft van performances en de manier waarop projectie-media, in het bijzonder de overheadprojector en diaprojector, hebben bijgedragen aan de politiek van zelf en ander tijdens de dekolonisatieperiode na de Tweede Wereldoorlog. Door te kijken naar de continue oproep van de vergankelijke en immateriële aanwezigheid van performances aan de hand van hun materiële gevolgen, en dat wat is achtergelaten, ontwikkelt Gario zijn performance-praktijk alsof deze de afwezigheid van zijn lichaam bevat. Hij onderzoekt de politieke structuren achter de eerdergenoemde projectie-media. Gezien fotografie zich gelijktijdig met de koloniale expansie ontwikkelde en werd ingezet voor een overheersing geleid door antropologische ideeën, is Gario geïnteresseerd in de creatie van projecties van eigenwaarde en zelfonderzoek door diegenen die zich probeerden te ontworstelen aan koloniale overheersing en onderwerping.

Programma