Over

Andrew
Maerkle

redacteur, schrijver en onderzoeker, Tokio

Andrew Maerkle (geboren 1981) is een redacteur, schrijver en onderzoeker die zijn graad behaalde in Comparative Literature and Society aan de Columbia University. Momenteel is hij adjunct-hoofdredacteur van het Japanse tweetalige tijdschrift ART iT (International Edition) en draagt hij bij aan tijdschriften als Art & Australia, Eyeline, en Frieze. Van 2006 tot 2008 was hij adjunct-hoofdredacteur van ArtAsiaPacific in New York, alwaar hij de jaarlijkse ArtAsiaPacific Almanac medeontwikkelde. Deze almanak bevat verslagen van de status van hedendaagse kunst in 67 naties en gebieden van Turkije tot de Pacifische eilanden. Maerkle interviewde kunstenaars, architecten en filosofen, waaronder Yael Bartana, Naoya Hatakeyama, Toyo Ito, Isaac Julien, William Kentridge, Ryue Nishizawa, Kazuyo Sejima en Katsuhiro Yamaguchi. Hij vertaalde tevens een serie quasi-fictieve essays over het hedendaagse China, geschreven door curator en auteur Hu Fang, van het Chinees naar het Engels. Maerkle woont en werkt in Tokio.

Tijdens zijn verblijf bij BAK ontwikkelt Mearkle zijn onderzoek naar vergelijkbare intellectuele geschiedenissen door te focussen op twee situaties: ten eerste, de Tohoku aardbeving en tsunami in maart 2011 en daarnaast de Fukishima Daiichi kernramp, die gelijktijdig een onmiddellijke archeologie van de recente Japanse samenleving activeerden; en ten tweede, de starre maatregelen om overheidssteun voor kunst te verminderen en een herwaardering van de prioriteiten van kunstenaars en instellingen in Europa te stimuleren. Zijn onderzoek bij BAK bestaat uit interviews met kunstenaars (waaronder Monica Bonvicini, Thomas Hirschhorn, Huang Yong Ping, Tadashi Kawamata en Anri Sala) aangaande thema’s als de mogelijkheid tot politieke expressie en de instrumentalisatering van kunst in sociale herintredeprojecten. Zijn onderzoek omvat tevens korte bezoeken aan steden als Berlijn en Beiroet waarbij hij het idee onderzoekt dat continue naoorlogse stedelijke condities een alternatief kunnen bieden voor commerciële en gestandaardiseerde levenswijzen.