Fellowship

Fellow 2018/2019

Jessica de Abreu presenting during Propositions for Non-Fascist Living #7: Evidentiary Methods (Propositions #7/6: Archive), in the framework of the exhibition Forensic Justice by Forensic Architecture, BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, 24 January 2019, photo: Tom Janssen

Jessica de Abreu

Jessica de Abreu is een antropoloog, curator en activist die afstudeerde aan het departement Sociale en Culturele Antropologie en Culture, Organization and Management aan de Vrije Universiteit Amsterdam, Amsterdam. Haar gepassioneerde inzet op het gebied van de Afrikaanse diaspora leidde tot een onderzoek naar opwaartse sociale mobiliteit in New York, Amsterdam en Londen. Haar recente onderzoeksproject over Organisatieantropologie focuste op sociaal ondernemerschap in Britse zwarte gemeenschappen vanuit een postkoloniaal perspectief. Ze is bestuurslid bij New Urban Collective en medeoprichter van The Black Archives, beide in Amsterdam.

Jessica de Abreu

Jessica de Abreu is een antropoloog, curator en activist die afstudeerde aan het departement Sociale en Culturele Antropologie en Culture, Organization and Management aan de Vrije Universiteit Amsterdam, Amsterdam. Haar gepassioneerde inzet op het gebied van de Afrikaanse diaspora leidde tot een onderzoek naar opwaartse sociale mobiliteit in New York, Amsterdam en Londen. Haar recente onderzoeksproject over Organisatieantropologie focuste op sociaal ondernemerschap in Britse zwarte gemeenschappen vanuit een postkoloniaal perspectief. Ze is bestuurslid bij New Urban Collective en medeoprichter van The Black Archives, beide in Amsterdam.

Fellowship onderzoekstraject

Antropoloog, activist en curator Jessica de Abreu’s onderzoekstraject focust op de manier waarop zwarte vrouwen, in het bijzonder van de organisatie Vereniging Ons Suriname (VOS), passen in de nalatenschap van activisme door zwarte vrouwen in het Caribisch gebied en Nederland. VOS is een van de oudste migrantenzelforganisaties in Nederland, en viert in 2018 haar honderdjarig jubileum. Terwijl oprichters en activisten zoals Julius Jacob Gemmel, Eddy Bruma en Otto Huiswoud bekende namen zijn, is er weinig bekend over de vrouwen binnen deze organisatie en over de manier waarop zij een antikoloniale beweging, gemeenschap en andere vormen van politiek werk hebben opgezet in Nederland. Dit onderzoek moedigt intergenerationeel werk aan om intersectionele perspectieven rondom archieven te ontwikkelen, voortkomend uit de vraag: Hoe heeft het activisme van zwarte vrouwen zich ontwikkeld bij VOS tussen 1940 en 1990, en hoe werd kunst gebruikt als middel voor onderwijs en sociale verandering?

Vooral met het oog op discours rondom koloniale geschiedenis en diens gemarginaliseerde nalatenschap kan kunst als ruimte voor sociale verandering een stem geven aan deze verzwegen archieven en geschiedenissen. Daarnaast geeft de samenwerking tussen kunst en postkoloniale archieven meer context rondom genezing van haat, uitwissing en strijd.

Programma